W 1891 r. biskup lubelski Franciszek Jaczewski (1832-1914) wizytował parafie w powiecie garwolińskim. Odwiedził wtedy także Górzno, a opis tej wizytacji zamieścił „Przegląd Katolicki” z 22 stycznia 1891 r. (nr 4):
Górzno. Z Garwolina J. Eksc. udał się do Górzna, wioski położonej w tymże samym powiecie, o parę wiorst od szosy warszawsko-lubelskiej, a o 9 wiorst od Garwolina. Proboszczem w Górznie jest zasłużony na polu pracy parafjlnej ks. Konstanty Byszewski. Parafja ta, jak widać z akt wizyt pasterskich, znajdujących się na miejscu, istnieje co najmniej od wieku XV, gdyż czytamy, że w r. 1485 Mikołaj, Elżbieta i Katarzyna właściciele Górzna niższego, oraz Jakób, Mikołaj i Barbara Kućmirowscy, właściciele Górzna wyższego, wznieśli w Górznie kościół drewniany, w którym przeszło przez trzy wieki chwalono Pana Zastępów. Gdy kościół ten przez czas zniszczony został i do upadku chylić się zaczął, Bóg został nowe go dobrończyńcę parafjanom górzyńskim, w osobie ich proboszcza ks. Benedykta Strzałkowskiego, który w r. 1787 na miejscu dawnej upadającej świątyni drewnianej, wzniósł własnym kosztem nową obszerną murowaną, do dnia dzisiejszego istniejącą. Kościół ten dosyć obszerny, kryty dachówką, z dwiema wieżyczkami, wystawionemi staraniem obecnego ks. proboszcza, strzelającemi ku niebu z pośród wieńca drzew, okalających go, już zdaleka zdaje się wabić przechodnia, by wstąpił doń i oddał cześć Panu wszechświatu. Ma on trzy niewielkie, bogato złocone, we wzorowym porządku utrzymane ołtarze, z obrazami nowemi, dosyć dobrego pędzla. Wybredny wzrok estetyka możeby znalazł tu coś takiego, coby wypadało poprawić, by wszędzie za panowała harmonja i piękno; ale trudno, nie wszystko da się zrobić odrazu. Widzi to i szanowny ks. Proboszcz miejscowy i pragnie, by kościółek jego nic nie pozostawiał do życzenia, ale pamięta o tem, że „paulatim summa petuntur.“ Pracuje też ciągle nad upiększeniem tej świątyni i mamy niepłonną nadzieję, że jeśli przy pomocy Bożej potrafił otoczyć ją kamiennym murem, wybudować piękne wieżyczki, wyporządkować i przyozdobić wewnątrz, wreszcie walącą się plebanję zamie nić na piękny dom mieszkalny, potrafi usunąć i te mało usterki, które razić mogą wybredne oko w zewnętrznym wyglądzie kościoła.
Artykuł i zdjęcie biskupa zostały pobrane z Polony. Ich oryginały znajdują się w Bibliotece Narodowej. Portret biskupa opublikowano na okładce „Biesiady Literackiej” z 11 sierpnia 1905 (nr 32).
