Przypominamy małą wioskę w okolicach Maciejowic – Kochów. Prezentujemy informację o dożynkach, jakie tam zorganizowano w 1931 r.
Wyzwolenie, 27 września 1931, nr 53
Święto żniwne
Kochów, pow. garwoliński. Wioska nasza położona jest pod Maciejowicami, pamiętnemi z „walk Kościuszkowskich”.
Już 6-ty rok dobiega — jak z inicjatywy samej młodzieży, powstało Koło Młodzieży i praca się, rozwija, W dn. 30 sierpnia poraz pierwszy zostały u nas zorganizowane „dożynki”. Choć codzień deszcze padały — młodzież energicznie czyniła przygotowania. Koledzy zbudowali wzniesienie umajone z napisem: „Szczęść Boże Ojcom”,— Koleżanki piekły chleb czarny „dożynkowy”. Pogoda dopisała i zjechała się moc ludzi: młodzież „wiciowa” z Dąbrowy, Koło z Podwierzbia, aż na kilku wozach ślicznie ustrojonych zbożem, Koła z Kobylnicy i Wróble-Wargocin. Kol. Pracz powitał zebranych, a ja, niżej podpisany, w krótkich słowach scharakteryzowałem znaczenie tradycyjnych dożynków, odbywających się dziś już w atmosferze wolności. Ciągnęły gromadki „wiciowe” z wieńcami, w skupieniu ducha i w serdecznym nastroju. Pierwsze Koło szło z Kochowa, niosąc wianek zbożowy, w który wpleciono trochę kwiatów czerwonych, z ogródków konkursowych koleżanek. Zbliżywszy się do ojców — tak zaśpiewali:
„My tu idziemy radośni, młodzi z Kochowa—
Niesiem Wam Ojce ze szczerego serca te słowa:
Przyjmijcie Ojce i Matki kochane to zboże,
Gospodarzcie szczęśliwie i dobrze.
Żyjcie nam długo, bo my Was kochamy serdecznie.
Polska Ludowa niech nam istnieje, hej, wiecznie”.
Skłonili się Ojcom a przodownica Kurachówna złożyła wieniec i zaśpiewała:
„Już żniwa skończone, niema w polu kłoska,
Dziś plony składamy, my młodzież Kochowska — oj dana”.
Potem w kolejności szły Koła, składając wianki z przyśpiewkami, które trafiały do serca. Jeden z najstarszych gospodarzy podziękował za zaufanie, jakiem młodzież darzy ojców swoich. A żniwna gromada z kosami na ramionach i z sierpami, uklękła i zaczęła inscenizować „Modlitwę Pańską”. Wyszło wtedy 6 dziewcząt biało ubranych, niosąc każda po bochenku chleba i wszyscy zaśpiewali:
„Dziękuję Ci Ziemio i Boże słońcowy,
Że za wspólne trudy mamy już chleb nowy.
Ten dobry chleb nowy, od ziem: i słońca,
Składamy Wam Ojce, dzielcie nam bez końca.
Podzielcie ten chlebuś w ojcowskiej miłości,
My będziem spożywać. Niech jedność zagości.
Wy wszyscy obecni, zbliżcie się do stołu
I bierzcie ten chlebuś za trudy mozołu.
Niech w tych ciężkich czasach jedność za panuje,
Niechaj wieś zgodliwie swą Polskę buduje”.
Poczem Ojcowie pokroili chleb, częstując nim i solą wszystkich obecnych. Po spożyciu chleba młodzież przyśpiewką zaprosiła ojców do oberka. Ttak w miłym radosnym nastroju tańczyli, przyśpiewkami przeplatając: to o mleczarni, to o urzędzie gminnym i t. p.
Starszym, w czasie tej uroczystości, łzy w oczach stawały — tak miły, poważny był nastrój.
Dnia 14 czerwca obchodziliśmy wspólnie z innemi Kołami młodzieży Święto spółdzielczości w Domaszewie, potem urządziliśmy Święto Wiosny w Podwierzbiu, a teraz znów to Święto żniwne w Kochowie.
St. Marciniak,
Artykuł i mapę pobrano z Polony, ich oryginały znajdują się w Bibliotece Narodowej.
