Na Polskim Cmentarzu Wojennym pod Monte Cassino leży kapral Władysław Ćmiel z 13. Wileńskiego Batalionu Strzelców „Ryś” wchodzącego w skład 3. Dywizji Strzelców Karpackich.
Urodził się 19 lipca 1915 r. we wsi Borucicha w powiecie garwolińskim.
W jaki sposób trafił pod Monte Cassino, możemy się tylko domyślać. Spis dokumentów, w których widnieje w Indeksie Represjonowanych może nam pomóc to sobie wyobrazić.
Już z samych tytułów tych dokumentów wynika, że Władysław Ćmiel był żołnierzem kampanii wrześniowej. Dostał się do sowieckiej niewoli 19 września 1939 r. w Dęboczynie. Najpierw trafił do obozu na wschodzie obecnej Ukrainy, a latem 1940 r. został przetransportowany do łagru Siewżełdorłag (Północny Obóz Kolejowy) w Republice Komi. Jeńcy budowali tam linię kolejową północno-pieczorskiej Magistrali Kotłas-Workuta. Karczowali także lasy Syberii. Mrozy na tamtym terenie dochodziły do -50°C, a w nocy nawet do -60°C. 18 lipca 1941 r. na mocy porozumienia Sikorski-Majski zostaje zwolniony z obozu i wysłany do obozu przejściowego w Juży, gdzie staje przed komisją wojskową i dostaje się do armii Andersa w miejscowości Tatiszczewo. Razem z armią wydostaje się ze Związku Radzieckiego. Przez Iran, Palestynę i Egipt trafia do Włoch, gdzie kontynuuje swój szlak bojowy.
Zginął w walce 12 maja 1944 r. Z opisu bitwy pod Mont Cassino wynika, że kpr. Ćmiel zginął w pierwszym dniu polskiego natarcia na klasztor. Jego batalion atakował wzgórze „Widmo”.
Został odznaczony Krzyżem Walecznych (1944), Medalem Wojska (1946), Gwiazdą za Wojnę (1945), Gwiazdą Italii (1945), The War Medal (1946), The Military Cross (1945).
„Przechodniu powiedz Polsce, żeśmy polegli wierni w jej służbie”
Zdjęcia i grafiki pobrano ze strony http://polskiecmentarzewewloszech.eu