Zacytujemy fragment artykułu Magdaleny Szwejki pt. „Sztuka religijna Adama Kossowskiego” (Archiwum Emigracji. Studia – szkice – dokumenty, 2006, zesz. 1-2):
Po powrocie z Włoch, w roku 1938 Kossowski zaprojektował i wykonał polichromię kościoła w Woli Okrzejskiej koło Garwolina, tematycznie związaną z Quo vadis, jako że Okrzeja to miejsce, gdzie urodził się Henryk Sienkiewicz. Główną częścią wykonanej w technice tempery polichromii jest plafon nad nawą, podzielony na szereg obrazów przedstawiających sceny z życia św. Piotra. Przykładowo, jeden fresk wyobraża św. Piotra przed ukrzyżowaniem, na tle miasta i krajobrazu o cechach architektury klasycznej, obok rysuje się klęcząca sylwetka Rzymianina, który z belek zbija krzyż. Jerzy Faczyński uznał polichromię okrzejską za ważne dzieło w rozwoju twórczym Kossowskiego, które ujawniło zasadnicze osobiste elementy ideowe i malarskie heroicznej alegorii, które zająć miały trwałe miejsce w świadomości i pracy artysty.
W kościele w Woli Okrzejskiej w październiku 1938 r. Kossowski i Szurlejówna wzięli ślub, a ich świadkiem był Leonard Pękalski, z którym w tym samym roku wspólnie wykonał sgraffito dla Arsenału Królewskiego w Warszawie i monochromiczne plafony w budynku Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
Z kolei Stefania Szurlejówna, późniejsza żona Kossowskiego, opisała jak w 1938 r. w Okrzei uczczono Henryka Sienkiewicza. Jej artykuł pt. Okrzeja – Henrykowi Sienkiewiczowi ukazał się w tygodniku „Prosto z Mostu” (16 października 1938, nr 45) i można go przeczytać w Polonie.