Urodziła się 8 maja 1888 r. w Białej Podlaskiej, rodzicami byli Władysław (1844-1911) i Dominika z d. Biernacka (1850-?). Ojciec Zofii był burmistrzem Garwolina w okresie d 28 kwietnia 1905 r. do 3 maja 1907 r. Zofia uczęszczała do II Gimnazjum Żeńskiego w Warszawie. Za udział w strajku szkolnym w 1905 r. została wydalona z gimnazjum. W 1908 r. wyszła za mąż za Janusza Kozłowskiego, późniejszego Posła na Sejm II RP. Od 1912 do 1918 r. brała czynny udział w pracach niepodległościowych i politycznych, organizowanych przez Związek Strzelecki i grupy niepodległościowe. Od 1914 r. pracowała bardzo czynnie w Lidze Kobiet we wszystkich dziedzinach pracy, w Opiece Legionowej i pracy propagandowo-politycznej. Po powstaniu Polskiej Organizacji Wojskowej brała czynny udział w jej pracach, dostarczając lokali, paszportów, ukrywając członków organizacji, ekwipując i aprowidując Baon Warszawski.
W 1918 r. przeniosła się do Garwolina, gdzie prowadziła bardzo szeroką działalność na polu szerzenia haseł niepodległościowych. W czasie wojny bolszewickiej, organizowała i prowadziła akcję pomocniczą dla polskiego żołnierza, pracowała w Polskim Czerwonym Krzyżu. W Garwolinie założyła Koło Kobiet Polskiego Czerwonego Krzyża. Od 1929 r. pracowała w Oddziale Związku Pracy Obywatelskiej Kobiet w Garwolinie, który sama zorganizowała.
Zofia pochodziła z bardzo patriotycznej rodziny, jej bratem był generał brygady Stanisław Tessaro ps. „Zosik” – pseudonim utworzony od jej imienia. Zofia z Januszem mieli jedną córkę, Ewę Tomczyk-Kozłowską (1919-1970). Zofia umarła 15 kwietnia 1970 r. w wieku 82 lat. Pochowana na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie wraz z mężem.
Posiadane odznaczenia: Krzyż Legionowy, Srebrny Krzyż Zasługi, Krzyż Niepodległości.