Podajemy garść informacji o wsi Niecieplin. Nie pretendujemy do tego, żeby spisać całą historię tej wsi, ale będziemy zbierać ziarnko do ziarnka. Liczymy na pomoc jej obecnych i byłych mieszkańców lub innych pasjonatów lokalnej historii. Czekamy na zdjęcia, materiały informacyjne, wspomnienia, komentarze. Interesują nas ludzie, miejsca i wydarzenia.
Źródła
Wypisy źródłowe o Niecieplinie z okresu średniowiecza z Kartoteki powiatu czerskiego w średniowieczu Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk sporządzonej przez Adama Wolffa i jego współpracowników, m.in. Annę Borkiewicz-Celińską oraz Kazimierza Pacuskiego.
Pochodzili z Niecieplina
Kurjer Warszawski, 5 czerwca 1885, nr 153
Niecieplin w encyklopediach i słownikach
Encyklopedia powszechna S. Orgelbranda, Warszawa 1873, t. 4.
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. B. Chlebowskiego i W. Walewskiego, Warszawa 1886, t. 7
Z życia mieszkańców Niecieplina
Gazeta Świąteczna, 22 grudnia 1918, nr 51
Niecieplin w spisach powszechnych
Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych. T. 4 Województwo Lubelskie, Warszawa 1924
Nieruchomości Niecieplina i zmiany ich właścicieli
Lustracje województwa mazowieckiego XVII wieku. Cz. 2, 1660-1661, oprac. Alina Wawrzyńczyk, Wrocław 1989
Franciszek Giedroyć, Zapiski do dziejów szpitalnictwa w dawnej Polsce, Warszawa 1908
Obwieszczenia Publiczne, 13 stycznia 1926, nr 4
Młyn w Niecieplinie
Dziennik Urzędowy Województwa Lubelskiego, 26 października 1927, nr 18
Piotr Czepas, Młynarstwo w powiecie garwolińskim do końca XX w., Garwolin 2004
Niecieplin, gm. Garwolin
Funkcjonował tu młyn wodno-motorowy na rzece Wilga. Młyn został zbudowany w Borowiu przez budowniczego o nazwisku Szeląg. W 1910 r. przestawiono go wraz z wyposażeniem do Niecieplina. Jak wynika ze starszych badań, był to piętrowy budynek murowany z cegły, zwieńczony dwuspadowym dachem pokrytym eternitem. Do głównej bryły budynku przystawiona była murowana przybudówka mieszcząca siłownię. Urządzenia napędowe młyna stanowił silnik na koks-gaz ssany firmy Winterthur, o mocy 35 KM oraz turbina wodna systemu Francisa, stojąca, o mocy 15 KM. Urządzenia produkcyjne składały się z dwóch podwójnym złożeń walców szwajcarskiej firmy Bühler, jednego złożenia kamieni francuskich, jednego złożenia kamieni śląskich oraz jagielnika i perlaka. Do odsiewania służyły dwa pytle graniaste z przedpytlami. Do czyszczenia zboża służył komplet maszyn czyszczących. W 1935 r. zrezygnowano z napędu wodnego, ponieważ powódź zniszczyła urządzenia spiętrzające wodę. Młyn był nieczynny od 1950 roku (…). Stanowił własność Franciszka Makulca, który był w jego posiadaniu do 1969 roku. Nie prowadził on samodzielnie młyna gdyż był z zawodu rolnikiem. Dyplom młynarski uzyskał dopiero po II wojnie światowej. Wypuszczał więc wcześniej zakład dzierżawcom o nazwisku Ludowski, Elmery, braciom Chabrowskim z Lubelszczyzny. Młyn w czasie swojego funkcjonowania pracował z częstymi przerwami na skutek licznych awarii, których powodem było nieprawidłowe osadzenie silnika. Obecnie zachowały się resztki ścian i narożników budynku młyna, pozostałości złożeń kamieni, turbiny Francisa i silnika na koks-gaz ssany.
Młyn w Niecieplinie, okres międzywojenny
Koperta firmowa młyna Franciszka Makulca
Dyplom mistrza młynarskiego Franciszka Makulca
Teksty pobrane z Polony, z wyjątkiem artykułu z „Gazety Świątecznej” pobranego z eBUW. Fragment Mapy taktycznej Polski pobrano z Jagiellońskiej Biblioteki Cyfrowej. Cytat i zdjęcia z książki Piotra Czepasa, Młynarstwo w powiecie garwolińskim do końca XX w.
Nad przygotowaniem tego wpisu pracował cały zespół Garwolin.org.