Prezentujemy sylwetkę kolejnego więźnia łagru Borowicze – Bolesława Osły. Dziękujemy Annie Kowalczyk-Barej za udostępnienie materiałów.
Bolesław Osła urodził się 8 września 1902 r. we wsi Zadybie Stare, powiat rycki. Dziecinne swoje lata spędził przy rodzicach. Po ukończeniu siedmiu lat oddano go do szkoły powszechnej w Zadybiu. Po ukończeniu szkoły powszechnej uczęszczał do gimnazjum Macierzy Szkolnej w Żelechowie, a następnie w Sarnach na Wołyniu zdał egzamin do klasy piątej Państwowego Gimnazjum. Do klasy szóstej gimnazjalnej uczęszczał w Białej Podlaskiej, skąd przeniósł się do Prużany na Polesiu i wstąpił do
seminarium nauczycielskiego. Po ukończeniu trzeciego roku nauki powołano go do odbycia służby wojskowej. W wojsku ukończył szkołę podoficerską łączności w Zegrzu w stopniu kaprala, a następnie szkołę podchorążych piechoty w Tomaszowie Mazowieckim w stopniu plutonowego podchorążego. Po odbyciu służby ukończył upragnione seminarium nauczycielskie i w roku 1930 otrzymał posadę nauczyciela szkoły podstawowej w Żelechowie. W każde wakacje odbywał ćwiczenia wojskowe i już w roku 1936 otrzymał stopień oficerski – podporucznika, a w roku 1938 po odbyciu ćwiczeń i zdaniu egzaminów wojskowych awansowano go do stopnia porucznika. W roku 1939 jako ochotnik wstąpił do armii, aby bronić ojczyzny przed wojskiem niemieckim. Brał czynny udział w bitwach pod Kobryniem i Kockiem w samodzielnej grupie operacyjnej. Za czasów okupacji nauczał w tajnych kompletach i był
czynnym nauczycielem. W tym samym czasie należał do AK. Po wyzwoleniu Polski przez Armię Czerwoną został internowany do ZSRR za działalność w AK, gdzie przebywał od 23 października 1944 r. do 22 listopada 1947 r., najpierw w łagrze Borowicze, potem przeniesiono go do Swierdłowska. Po powrocie do kraju zgłosił się do pracy zawodowej jako nauczyciel. Był kierownikiem Szkoły Podstawowej w Żelechowie. Zmarł 7 stycznia 1985 r. i jest pochowany na cmentarzu w Żelechowie.
