Bazyli Afanasjew z Głoskowa

Coś się popsuło w rodzinie Afanasjewów, zamieszkałych w swoim majątku w Głoskowie, w powiecie garwolińskim. Pomiędzy głową rodziny, b. pułkownikiem armji carskiej Bazylim Afanasjewiczea a jego żoną Wierą i córką Aleksandrą panowały złe stosunki. Powodem ciągłych kłótni były spory o majątek, a co gorsze, o utrzymywanie przez dziarskiego pułkownika w swoim domu… haremu, jakiego nie powstydziłby się sam sułtan turecki.

Garwolińskie odaliski nie miały w prawdzie twarzy przysłoniętych czarczafami, lecz występowały w charakterze gospodyń, sekretarek, pokojówek itp., szykanując żonę i córkę Afanasjewa, i odsuwając je od rządów w domu. Liczba tych stale zmieniających się sekretarek i gospodyń była tak duża, że według obliczeń, dokonanych w dniu 25 września 1928 roku, wynosiła 23 niewiasty.

Korzystając z chwilowej nieobecności pułkownika – sułtana, córka jego, Aleksandra, postanowiła zlikwidować  tureckie zwyczaje w majątku swego ojca i zażądała od tych niewiast, by opuściły ich dom. Żądanie to poparła wyrzuceniem rzeczy ich z mieszkania na podwórze.

Powiadomiony o tem Bazyli Afanasjew tak się rozsierdził, że zwrócił się do urzędu śledczego o interwencję rzekomo w 0bawie przed planowanym na niego zamachem ze strony córki i żony.

Zastępca naczelnika urzędu śledczego, komisarz Łucjan Gałczyński wydał polecenje wywiadowcy tegoż urzędu Marcinowi Delestowiczowi, aby udał się razem z Afanasjewem do Głoskowa i bronił jego szanówniej osoby. Poza tem Afanasjew wziął do ochrony swojej osoby agenta z prywatnego biura detektywów, Eugenjusza Szaciłłę i w takiej asyście wyruszył do swego majątku.

Przybywszy do majątku Afanasjew zastał obok żony i córki szwagra swego Włodzimierza Butowicza, b. ministra Jugosławji, który specjalnie przyjechał do Polski celem unormowania tych niezwykłych stosunków rodzinnych, w jakich żyła jego siostra.

Rodzinie tej Afanasjew przedstawił  wywiadowcę Delestowicza jako sędziego śledczego, zaś Szaciłłę jako prokuratora, którzy przybyli z Warszawy w celu przeprowadzenia dochodzenia i przesłuchania domowników. Przedstawiciele władz rozpoczęli urzędowanie.

Wkrótce potem Wiera Afanasjewa usłyszała rozlegające się z pokoju jadalnego przeraźliwe krzyki swej córki Oli, a gdy wpadła do pokoju, ujrzała, jak despotyczny Afanasjew bił pięścią córkę w  twarz, zaś „sędzia” Delestowicz i „prokurator” Szaciłło stali z rewolwerami w ręku, nakazując, bitej milczenie.

Na krzyki te wbiegł brat Wiery Manasjew, b. minister Butowicz i stanął w obronie swej siostrzenicy, lecz Delestowicz i Szaciłło schwycili go za ręce i przytrzymali, grożąc rewolwerami.

W tym czasie wbiegli do mieszkania administratorzy majątku Głosków: Romuald Grabarczyk, Henryk Chabowski i obrońca sądowy Lucjan Grabowski.

-Proszę wyjść! Tutaj urzęduje sędzia śledczy z Warszawy i prokurator.

Delestowicz i Szaciłło potwierdzili to.

Po zawezwaniu policji i wylegitymowaniu przez posterunkowego Grabczyka samozwańczego sędziego i prokuratora, odprowadzono ich do komendy policji.

Obaj stanęli przed sądem pod zarzutem nadużycia władzy przez przybranie godności sędziego i prokuratora i dokonanie w związku z tem czynności służbowych. Sąd okręgowy skazał Delestowicza i Szaciłłę po 3 miesiące więzienia. Od wyroku tego skazani odwołali się do sądu drugiej instancji.

Sąd apelacyjny, biorąc pod uwagę, iż zeznania świadków były sprzeczne i że Afanasjew miał istotne powody do mniemania, że planowany był na niego zamach, gdyż w miesiąc później rzeczywiście był kilkakrotnie napadnięty, oraz że Delestowicz i Szaciłło dopuścili się nadużycia władzy w interesie bezpieczeństwa publicznego, obu oskarżonych po dłuższej rozprawie uniewinnił.

Artykuł pobrano z Wielkopolskiej Biblioteki Cyfrowej, jego oryginał znajduje się Bibliotece Uniwersyteckiej w Poznaniu.