Ks. Stanisław Szczypek urodził się 8 marca 1930 r. w Woli Rębkowskiej w rodzinie Józefa i Heleny z domu Burno. 8 dni później został ochrzczony, a w 1943 r. bierzmowany. Rodzina Szczypków posiadała w Woli Rębkowskiej małe gospodarstwo rolne, w którym mały Staś od dzieciństwa pomagał rodzicom. Miał starszego brata Henryka oraz młodszą siostrę Alinę. W wieku 7 lat rozpoczął naukę w Szkole Powszechnej w Woli Rębkowskiej. Do wybuchu wojny ukończył dwie klasy, a materiał III klasy poznał w czasie kilku miesięcy. W Woli Rębkowskiej również, pomimo braku podręczników, ukończył klasę IV i V. W szkole w Garwolinie ukończył klasę VI, a w 1943 r. jego edukację na dwa lata przerwały działania wojenne i utrata, wskutek pożaru, zabudowań gospodarczych, narzędzi i maszyn rolniczych (ocalał jedynie dom mieszkalny). Po wojnie kontynuował naukę w Szkole Podstawowej i Gimnazjum Ogólnokształcącym w Garwolinie. Wstąpił też do harcerstwa, dlatego rok szkolny spędzał w Garwolinie, a wakacje na obozach harcerskich. W roku szkolnym 1948/1949 ukończył klasę IX i zdał tzw. małą maturę.
Do Towarzystwa Chrystusowego dla Wychodźców wstąpił 23 sierpnia 1949 r. Po krótkim aspirandacie, 8 września 1949 r. rozpoczął nowicjat, 8 września 1950 r. złożył pierwszą profesję zakonną i kontynuował naukę w Niższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Chrystusowego, które ukończył w 1952 r. Podczas nauki ponawiał śluby zakonne, aż do profesji wieczystej złożonej 8 września 1953 r. Od 1952 r. studiował filozofię w Wyższym Seminarium Towarzystwa Chrystusowego w Poznaniu. Po tych studiach odbył w tym samym seminarium czteroletnie studia teologiczne, zakończone w 1958 r. W czasie tych studiów przyjmował sukcesywnie posługi (zwane wtedy niższymi święceniami), a następnie przyjął wyższe świecenia kapłańskie. Obrzęd tonsury przyjął 2 października 1954 r., a następnego dnia – ostiariat i lektorat, 9 października 1955 r. – egzorcystat i akolitat, subdiakonat przyjął 26 maja 1957 r., a diakonat – 10 czerwca 1957 r.
Święcenia kapłańskie przyjął 20 kwietnia 1958 r. z rąk ordynariusza poznańskiego abpa Antoniego Baraniaka. Po odprawionych prymicjach w rodzinnej parafii w Garwolinie został mianowany wikariuszem współpracownikiem w parafii pw. Matki Boskiej Bolesnej w Chociwlu, gdzie pracował do października 1958 r. Z dniem 6 października 1958 r. został przeniesiony do parafii pw. Ottona w Pyrzycach. Po roku pracy w Pyrzycach został przeniesiony na to samo stanowisko do parafii pw. Świętych Piotra i Pawła w Szczecinie Podjuchach. To była jego ostatnia parafia w Polsce i w diecezji gorzowskiej.
W sierpniu 1960 r. został zwolniony z pracy w parafii i diecezji i skierowany do pracy duszpasterskiej w Brazylii. Po załatwieniu wszystkich formalności paszportowo-wizowych 17 maja 1962 r. w Domu Głównym Towarzystwa w Poznaniu odbyło się uroczyste pożegnanie wyjeżdżających do pracy polonijnej w Brazylii i wręczenie im krzyży misyjnych. Żegnano wtedy ks. Witolda Jesionowskiego i ks. Stanisława Szczypka. Podróż do Rio de Janeiro przez Rzym zakończyła się 20 czerwca 1962 r. Przybyłych nowych misjonarzy powitał ich przełożony ks. Czesław Czartoryski.
Pierwszą placówką duszpasterską, do której został skierowany ks. Stanisław w czerwcu 1962 r., była parafia pw. św. Teresy z Ávili w Guarani das Missões, RS. Była to rozległa parafia, do której, oprócz kościoła parafialnego, należało jeszcze 20 kaplic i 18 miejsc dojazdowych. W tej parafii pracował do 1967 r., najpierw jako wikariusz u proboszcza ks. Stefana Rudnickiego, a później sam został proboszczem. W pierwszym liście, z sierpnia 1962 r., skierowanym do ks. Ignacego Posadzego opisywał wyprawy i przygody w dojazdach na koniach (a był to wtedy jedyny środek komunikacji) do rozrzuconych kaplic oraz przygotowanie do sakramentu bierzmowania: przygotowywał 230 osób w parafii macierzystej, a w filiach – kolejnych ok. 200 osób. Pomagał również proboszczowi przy remontowaniu kaplic i załatwianiu materiałów budowlanych. To zaangażowanie później zaowocowało i przydało się na samodzielnych placówkach. Szybko również opanował język portugalski, który pomagał mu w załatwianiu wszystkich spraw parafialnych.
Następną samodzielną placówką była parafia pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Cruz Machado, PR, którą chrystusowcy przejęli właśnie w 1967 r., a ks. Stanisław został jej pierwszym proboszczem. Jego staraniem w 1971 r., w ciągu niespełna roku, wybudowano nowy kościół parafialny pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa. Pracował w niej do 1974 r.
Następnie został proboszczem w parafii pw. św. Anny w Carlos Gomes, RS. Parafia obejmowała jeszcze dziewięć kolonii z kaplicami oraz pięć szkół, w których też odprawiano nabożeństwa. Ks. Stanisław pracował tam do końca 1977 r.
Kolejną placówką była parafia pw. Chrystusa Króla w Campo do Tenente, PR. Ks. Stanisław pracował tam prawie dziesięć lat, do końca lutego 1987 r. Następnie był wikariuszem rezydentem w parafii pw. Matki Bożej Częstochowskiej w Dom Feliciano, RS, potem proboszczem parafii pw. św. Jana Chrzciciela w Kurytybie na Vila Tingui. Ks. Stanisław przy kościele zbudował nową plebanię, w której mieściła się duża sala oraz salki katechetyczne. W tej parafii pracował dosyć długo, bo aż 17 lat, do 2004 r. Była to jego ostatnia placówka duszpasterska w Brazylii.
Po wieloletniej duszpasterskiej i polonijnej pracy w prowincji brazylijskiej ks. Stanisław wyraził chęć powrotu do Polski. W 2006 r. został przeniesiony do Polski – do domu zakonnego w Ziębicach. W Ziębicach, otoczony bliskimi i współbraćmi, ks. Stanisław obchodził swój złoty jubileusz kapłański. Przełożony generalny ks. Tomasz Sielicki napisał: „Za dotychczasową służbę Czcigodnego Księdza Jubilata, realizację misji Towarzystwa Chrystusowego w Kościele w imieniu własnym i całej Wspólnoty składam serdeczne podziękowanie. Niech Chrystus, Król Wszechświata, wszelkie trudy po swojemu – czyli jak najszczodrzej – wynagrodzi; niech obdarza zdrowiem i hojnie udziela nadprzyrodzonych łask i darów potrzebnych w dawaniu świadectwa o Jego Królestwie”.
W styczniu 2018 r. został przeniesiony z Ziębic do domu chrystusowca seniora w Puszczykowie, gdzie zmarł 24 lutego 2018 r. Przeżył prawie 88 lat, w tym prawie 69 lat życia zakonnego i prawie 60 lat życia kapłańskiego. Ks. Stanisław Szczypek SChr spoczął w kwaterze chrystusowców na parafialnym cmentarzu w Puszczykowie.
Na podstawie biogramu przygotowanego przez ks. Bernarda Kołodzieja SChr.